V+A: Ontwerper Guillermo Santomá

August 4, 2019

V+A: Ontwerper Guillermo Santomá

Ontwerper Guillermo Santomá verkent Aluminium met RIMOWA.

 

De Spaanse ontwerper Guillermo Santomá gelooft dat "creëren vernietigen is". Ter gelegenheid van de Designweek van Milaan 2019 werkte de in Barcelona wonende kunstenaar samen met RIMOWA en het tijdschrift voor hedendaagse kunst en creatieve studio KALEIDOSCOPE om een multiplatformproject te creëren dat RIMOWA's iconische aluminium verkent.

 

Door zijn gevoel voor kleur en spel te combineren met een fijngevoeligheid voor industriële materialen en processen, creëert Santomá surrealistische objecten en ruimtes die het midden houden tussen kunst en functionaliteit.

 

Zijn nieuwe installatie in de Spazio Maiocchi, met de titel "GAS" naar Ed Ruscha’s iconische serie Zesentwintig benzinepompen, werd geïnspireerd door het idee van een conceptuele benzinepomp en torent uit boven een volledig functionerende auto, die speciaal gemaakt is met RIMOWA aluminium en veranderd is in een licht- en geluidssculptuur.

Voordat het aluminium volledig op zijn plaats stond, spraken we af met Santomá om meer te weten te komen over zijn visie en proces.

 

 

 

 

Waar bent u geboren en opgegroeid en hoe heeft uw afkomst uw artistieke werkwijze beïnvloed?

 

Ik ben geboren en opgegroeid in Barcelona, nooit omgeven door een kunstzinnig milieu, maar ik had een fijngevoeligheid voor schilderen en beeldhouwen en vooral de natuur. Ik herinner me dat ik toen ik vijftien was een soort artistieke werkwijze wilde beginnen, hoewel ik uiteindelijk techniek en architectuur heb gestudeerd. Ik heb altijd veel gelezen, wat alles wat ik doe samenbrengt.

 

 

Hoe komen architectuur en het stedelijke milieu over het algemeen tot uiting in uw werken?

 

Onze samenleving woont in de stad. Na de industriële revolutie verhuisden mensen naar de stad om deze kunstmatige natuur te creëren. Het oorspronkelijke natuurlijke terrein, dat al verlaten is, is als melancholie die onze manieren van creëren beïnvloedt zonder populair te zijn. Het landschap uit die tijd was de fascinatie die ervoor zorgde dat het stedelijke grenzen overschreed. Hierbij ligt de focus veel meer op de relaties die op dit moment zijn gevestigd, zonder te kijken naar het verleden, herinneringen die door de technologie zijn vervaagd.

 

 

 

Wat is uw relatie met reizen en hoe wordt uw werkwijze beïnvloed door het gaan wonen op nieuwe plekken en het ontmoeten van nieuwe gemeenschappen?

 

In het verleden dachten ze dat auto's zouden kunnen vliegen. Ik denk niet dat dat ooit zal gebeuren. Zelfs vliegtuigen zullen ophouden te bestaan, kijk maar naar de Concorde.

Net zoals we van het platteland naar de stad gingen, zullen we de stad verlaten om op een continue reis te leven. Ik ben geïnteresseerd in het idee van de hedendaagse nomade, die in staat is zich over de hele wereld te verplaatsen zonder uit zijn stoel op te staan.

 

Er zijn meer mogelijkheden om nieuwe gemeenschappen en invloeden te leren kennen zonder je te verplaatsen, dan buiten naar ze op zoek te gaan. We kunnen natuurlijk altijd onderscheid maken tussen commerciële en persoonlijke reizen.

 

 

 

U woont en werkt in uw geboortestad Barcelona. Hier heeft u uw eigen huis ontworpen, gebruikmakend van een huis uit 1920, en dat leverde veel beschreven en geprezen architectuur op.Kunt u ons iets vertellen over het proces van het bouwen van dit droomhuis?

 

Zoals je geen controle hebt over de droom, zo is er ook iets in de constructie dat zo is. Ook al denk je dat je het vorm kunt geven, toch ontglipt het je, maar het ene leidt je tot het andere.

Het interessantste is hoe tijden samenkomen, wanneer je erin slaagt iets te doen dat past in de tijd. Zoals het oorspronkelijke huis een makkelijke stroming is om in de tijd te worden begrensd, zo is het Noucentisme, het nieuwe, trouw aan onze tijd zonder dat je het kunt inkaderen met een naam.

Ik zie het huis als een stuk, een performatieve constructie, die door het zelf te doen je de mogelijkheid geeft om risico's te nemen, die zonder 24 uur aanwezig te zijn in het werk niet zouden worden genomen.

 

 

 

Hoe heeft de stad Barcelona, met haar architectonische erfgoed, uw werkwijze beïnvloed?

 

Ik heb altijd in een gebouw van Coderch gewoond. De entree en de garage ervan hebben mij onbewust gevormd. Als je op een dag Coderchs werk goed ontdekt, begrijp je alles wat je hebt geleerd.

 

Mijn leraar is Miralles. Niets heeft mij meer ontroerd dan zijn gebouwen. Ik vind het mooi dat het nu halve ruïnes zijn, die desintegreren en zich vermengen met het nieuwe stedelijke ecosysteem. Ik vind dat hij een van de groten is. Wat mij betreft staat hij dichter bij Gaudí dan geen ander. Zijn werken die dichter in de buurt komen van sciencefiction interesseren mij als idee.

 

 

 

Anderzijds bevindt uw atelier zich in een magazijn op een industrieterrein in Barcelona. Hier werkt u met uw rechterhand Jordi en een klein team. Wat kunt u ons vertellen over uw werkomgeving en uw werkproces?

 

Het proces wordt veel besproken. We praten graag over films die we zien, we delen Instagramposts, luisteren naar muziek en lezen de boeken die ons interesseren.

Het werk interesseert ons tot op zekere hoogte. Het is duidelijk dat het de vertaling van die gedachte is, maar het kan niet andersom worden gedaan.

We zijn niet bang om dingen te ondernemen. Vroeg of laat vind je oplossingen voor alles.

 

 

 

Uw werk bevindt zich op een bijzonder snijvlak tussen kunst en design - wat vindt u van beide disciplines, en waar komt de functionaliteit om de hoek kijken in de objecten die u creëert?

 

Er is natuurlijk een duidelijke invloed tussen deze twee disciplines, maar niet in het bijzonder. Binnen dit nieuwe karakter kun je niet aan de invloeden ontsnappen.

Ik ben geïnteresseerd in denken als discipline, als het enige dat in staat is om een taal te genereren, voorbij het beroep of de werkwijze die iemand uitoefent. Het belangrijkste is om de geschiedenis te kennen om deel te kunnen uitmaken van de dialoog.

 

 

 

Welke soort materialen gebruikt u het liefst in uw werk en waarom?

Ik zie mijn werk als een materiaal, niet andersom. Materialiteit interesseert me om te kunnen vertellen wat ik wil. Ik wil materialen of processen niet herhalen.

De benadering van het materiaal ontstaat in een dialoog, een ontwikkeling van stuk tot stuk, vol ontwikkelingen en tegenstrijdigheden.

 

 

 

Kunt u de installatie beschrijven die u aan het creëren bent door RIMOWA aluminium en componenten te integreren?Hoe werd u geïnspireerd door dit ontwerpicoon?

 

Als designliefhebber ben ik gefascineerd door de industrieën die in staat zijn een product te ontwikkelen, dat in veel gevallen net zo in de buurt komt van een artistieke werkwijze als elke andere.

Een fabriek runnen om een product te ontwikkelen is een droom.

Ik werk graag met geïndustrialiseerde materialen en gebruik ze voor iets waarvoor ze niet bedoeld zijn, maar met respect voor hun vorm.

Je kunt niet vragen naar iets wat je niet kunt geven, maar als je de grenzen opzoekt, leer je dingen die zelfs het materiaal zelf niet kan voorstellen.

 

 

 

Het pronkstuk van uw installatie is een volledig functionerende, maar sculpturale auto, gemaakt van RIMOWA-materiaal. Wat fascineert u in op maat gemaakte autocultuur en het idee van snelheid?

 

[Het beeld van snelheid is hetzelfde als het beeld van een gecrashte auto.

Ik denk aan de crash van Ballard.

Dit beeld roept altijd iets op dat kan gebeuren. Het afstemmen interesseert mij. Het vermogen om te transformeren, die soort van esthetische competitie die veel persoonlijker is dan het kopen van een Ferrari. Hoewel het wisselen van auto geld kost, is het veel persoonlijker dan het kopen van een auto. Ik zou liever een Ferrari ontwerpen dan erin rijden.

 

 

 

Hebt u helden of mentors?

 

Ik herinner me geen mentor. Ik vind het interessant om te ontdekken hoe mensen denken, want het komt neer op wat het doet, dat je snel van de ene plaats naar de andere laat veranderen, omdat je gedachten ook in beweging zijn.

Ik vind gefingeerde personen leuker dan echte personen, of een paar die fictie creëren met hun werkelijkheid.

 

 

 

Wat is uw visie op de toekomst van creativiteit?

 

Het zal altijd hetzelfde vermogen blijven om taal te creëren, zodat relaties verschillend zijn. Daardoor worden nieuwe scenario's gecreëerd en begrijp je dat er verschillende manieren van leven zijn.

 

 

 

Bekijk onze instagram om meer te weten te komen over Guillermo Santomá’s installatie voor de samenwerking RIMOWA x Kaleidoscope bij de Designweek van Milaan. Dit interview maakt deel uit van onze samenwerking met het tijdschrift voor hedendaagse kunst en visuele cultuur Kaleidoscope, die de materialiteit van RIMOWA's kenmerkende geribbelde aluminium in het zonnetje zet.